در تمام ماه های سال، ماهى به عظمت ماه پربرکت رمضان نیست؛ زیرا ماهى است که خداوند آن را جهت اهداى بالاترین هدیه خود به جهان بشریّت، یعنى «قرآن مجید» برگزیده است.
از سوى دیگر، ماهى است که شب قدر در آن واقع شده، شبى که مقدّرات یکسال انسانها- بر حسب شایستگىها و لیاقتهایشان- تعیین مى گردد و عبادت آن برتر از عبادت هزار ماه است!
از سوى سوم، بهار عبادت و ماه تعلیم و تربیت، ماه طهارت و پاکى، و ماه تقوا و خودسازى است؛ ماهى که مراحل قرب الهى و سیر و سلوک الى اللَّه را با گامهاى سریع و استوار مى توان پیمود.
در اهمّیّت این ماه همین بس که پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله در آستانه ماه مبارک رمضان طىّ خطبه اى چنین فرمود:
دهم ماه: مصادف با وفات حضرت خدیجه کبرى علیها السلام یکى از بزرگترین زنان جهان (در سال دهم بعثت) است.
پانزدهم ماه: روز ولادت سبط اکبر رسول خدا صلى الله علیه و آله، حضرت امام حسن مجتبى علیه السلام (در سال سوم هجرى) است.
هفدهم ماه: سال روز پیروزى در جنگ بدر در سال دوم هجرى است.
نوزدهم ماه: سالروز ضربت خوردن امیر مؤمنان على علیه السلام به دست ابن ملجم اشقى الآخرین (در سال چهلم هجرى) است.
بیست و یکم ماه: سال روز شهادت مولاى متّقیان، امیر مؤمنان على بن ابىطالب علیه السلام (در سال چهلم هجرى) است که جهان اسلام را در غم و اندوه عظیمى فرو برد.
برگرفته از منتهی الآمال و کلیات مفاتیج نوین
«فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ:
هنگامى که بشارت دهنده آمد، آن (پیراهن) را بر صورت او افکند ناگهان بینا شد، گفت آیا به شما نگفتم من از خدا چیزهایى سراغ دارم که شما نمى دانید؟!»
برادران حضرت یوسف در سفر سوم به مصر، بعد از شناختن او و پی بردن به اشتباه خود، مورد عفو و بخشش حضرت قرار گرفتند اما به یاد غم و اندوه دیگرى که بر دلشان سنگینى مى کرد، افتادند و آن این بود که پدر بر اثر فراق فرزندانش نابینا شده و ادامه این حالت، رنجى است جانکاه براى همه خانواده، به علاوه دلیل و شاهد مستمرى است بر جنایت آنها، یوسف براى حل این مشکل بزرگ نیز چنین گفت: «این پیراهن مرا ببرید و بر صورت پدرم بیفکنید تا بینا شود و سپس با تمام خانواده به سوى من بیایید»