1. آیا قرآن بر گفته از کتاب و داستانهای پیامبران پیشین که کنب پیشن آمده است نیست؟؟
اولا همه داستان های که در قرآن ذکر شده کما و کیفا در کتب ادیان دیگر ذکر نشده است.
ثانیا قرآن مجموعه اى است از تعلیمات اعتقادى، احکام عملى، قوانین، و قسمتى از سرگذشت پیامبران، چنان نیست که همه قرآن را سرگذشت پیامبران تشکیل دهد، و تازه آنچه از سرگذشت اقوام پیشین در قرآن آمده است شباهتى با آنچه در عهدین (تورات و انجیل تحریف یافته) و افسانه هاى خرافى عرب موجود بود و هست ندارد، چرا که آنها پر از خرافات بوده و هستند، ولی آیات قرآن پیراسته از خرافات می باشد که اگر این دو را در کنار هم بگذاریم و مقایسه کنیم حقیقت امر به خوبى روشن مى شود.
ثالثا اینگونه تهمتها را در زمان رسول اکرم نیز به ایشان نسبت می دادند و و گاه از قرآن به اساطیر الاولین تعبیر کردند. و خداوند در پاسخ آنها در آیات قرآن می فرمود "اگر آن طور که شما ادّعا مى کنید قرآن ساخته و پرداخته ذهن بشر است، سوره اى همانند آن بیاورید! آنها هرگز قادر بر انجام این کار نبوده و نخواهند بود؛ هر چند به کمک هم بشتابند، و به غیر خدا از تمام امکانات استفاده کنند"
امام علی علیه السلام : شیعیان ما در شادی ما شادند :«یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا»
شاد بودن و شاد زیستن در منطق اسلام و در هیچ منطقى کار بدى نیست. اسلام با نشاط و شادی مخالف نیست بلکه اسلام تمامی نیازهای فطری انسان را در نظر گرفته و برای برطرف ساختن آن نیازها نیز برنامه دارد؛ از جمله نیازهای طبیعی انسان احتیاج به تفریح و شاد ی و استراحت است که روایاتی نیز در این زمینه داریم از جمله اینکه حضرت علی علیه السلام فرمودنده اند: «مؤمن باید ساعات خود را به سه بخش تقسیم کند... و یک بخش آن را در لذّت حلال و تفریح قرار دهد».
***نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مُدرِّس شد***
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یک فرد امّى، یعنی درس نخوانده بود، نه این که فاقد سواد و دانش باشد؛ تمام اشتباه در این نکته است، زیرا «درس نخوانده» به معناى بى علم و دانش بودن نیست همچنان که پیامبران بزرگ درس نخوانده بودند ولى بزرگترین معلّمان در عالم بشریّت بوده اند. حضرت آدم یک فرد درس نخوانده بود، ولى به تصریح قرآن مجید معلّم فرشتگان بود، چنان که در سوره بقره بطور تفصیل این مطلب در طىّ آیه هاى 28 تا 32 بیان شده است.
هرگاه مقصود از باسواد بودن پیامبر اطّلاع وسیع و علوم سرشار او حتى از طریق وحى باشد، این مطلب مورد تصدیق تمام مسلمانان است و اگر مقصود از باسواد بودن این است که بسان دیگران در مکتب هاى معمولى درس خوانده و استاد دیده، صفحات پرافتخار زندگى آن حضرت و تصریح آیات قرآن شدیداً آن را تکذیب مى کند.
دوران تاریک و فاسد جاهلیت است اما او آراسته به سجایای اخلاقی است به او طاهره می‌گویند، سیدۀ زنان قریش است و دارای ثروتی عظیم که با آن تجارت می‌کند، خیلی‌ها مشتاق بودند با او ازدواج کنند اما او قبول نمی‌کرد، ملیکه عرب نیمه پنهان و گمشده وجودی‌اش را در محمدامین (صلی‌الله علیه و آله) یافته بود، بعد از انجام امور مقدماتی و خواستگاری، باهم ازدواج کردند، او درراه خدا و هموار کردن مسیر رسالت و انقلاب محمدی، بدون شک با بذل مال و درنهایت جان، از پیشگامان است.
آری او اولین بانوی مسلمان، ام المومنین و یکی از چهار زن بهشتی، حضرت خدیجه کبری (سلام‌الله علیها) است.
آنچه از مجموع بیانات و روایتی که در این زمینه وجود دارد، بدست می آید، این است که این عمل واجب نیست. اما هنگام شنیدن نام مبارک آن حضرت شایسته است که بنوعی احترام نمود.
در روایت معروف دعبل خزاعى شاعر اهل بیت (علیهم السلام) آمده است که وقتى قصیده مشهور «مدارس آیات» را خدمت امام على بن موسى الرضا (علیه السلام) مى خواند، هنگامى که به این بیت رسید:
خروج امام لامحالة خارج *** یقوم على اسم الله والبرکات
امام (علیه السلام) دست بر سر نهاد و به عنوان احترام برخاست و از خداوند متعال فرج حضرت ولى عصر «روحى و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه» را در خواست نمود.
لذا این عمل نوعی احترام به امام زمان علیه السلام است و به تأسی از حضرات معصومین (علیهم السلام) می توان این عمل را انجام داد.
