چرا امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) در زمان ضربت خوردن حضرت علی (علیه السلام) در مسجد حضور نداشتند؟

شهادت حضرت علی (علیه السلام) تسلیت باد.

آنچه از مجموعه روایات و نقل های تاریخی بدست می آید این است که امام علی (علیه السلام) از همراهی فرزندان نهی فرمودند.

شیخ عباس قمی در جلد اول کتاب «منتهی الآمال» می نویسد: « وقتی اُمّ کلثوم (علیه السلام) اوضاع و احوال پریشان پدر را در شب ضربت خوردن دید، به حضور برادرش امام حسن (علیه السّلام) رفت و جریان را تعریف کرد. امام حسن (علیه السّلام) حرکت کرد و قبل از رسیدن أمیرالمؤمنین (علیه السّلام)  به مسجد جامع کوفه به آن حضرت رسید و گفت: هنوز ثلثی از شب باقی مانده است، چرا زود از خانه بیرون آمده اید؟ حضرت در جواب فرمود: نور دیدگانم، خوابی دیده ام که تعبیرآن شهادت من است. امام حسن (علیه السّلام) خواست که همراه پدر باشد. حضرت(علیه السّلام) فرمود: پسرم تو را به حقّی که به گردنت دارم قَسَم می دهم که به خانه برگرد، امام حسن (علیه السّلام) به خانه برگشت.

(منتهی الآمال جلد اول ذیل عنوان " فصل سوم : در بیان سبب شهادت آن حضرت و ضربت ابن ملجم مرادى علیه اللعنة)

یادی از بانوی مهربانی ها حضرت خدیجه کبری( سلام الله علیها)

دوران تاریک و فاسد جاهلیت است اما او آراسته به سجایای اخلاقی است به او طاهره می‌گویند، سیدۀ زنان قریش است و دارای ثروتی عظیم که با آن تجارت می‌کند، خیلی‌ها مشتاق بودند با او ازدواج کنند اما او قبول نمی‌کرد، ملیکه عرب نیمه پنهان و گمشده وجودی‌اش را در محمدامین (صلی‌الله علیه و آله) یافته بود، بعد از انجام امور مقدماتی و خواستگاری، باهم ازدواج کردند، او درراه خدا و هموار کردن مسیر رسالت و انقلاب محمدی، بدون شک با بذل مال و درنهایت جان، از پیشگامان است.

آری او اولین بانوی مسلمان، ام المومنین و یکی از چهار زن بهشتی، حضرت خدیجه کبری (سلام‌الله علیها) است.